Heel veel dingen lijken logisch, maar is dat ook zo? Soms slaat het helemaal nergens op. Wortellogica gaat over zaken die we gewoon vinden, die we zo zeggen of zelfs zo doen en die velen als logisch beschouwen. In deze rubriek tart ik dat wat logisch is. De logica van een wortel.
Ik denk dat het voor iedereen wel in meer of mindere mate herkenbaar is: de wil om het goed te doen. Liefst voor iedereen. Of voor de wet. Sociale druk heet dat. Tijdens deze zogenaamde coronacrisis gebruikt de overheid sociale druk om liefst de hele bevolking zover te krijgen dat ze doen wat volgens hen goed voor ze is. Wat nodig is. En dus zijn er maatregelen, en adviezen en vooral heel veel onduidelijke communicatie.
Begrijpend lezen werd enige tijd geleden door Arjan Lubach onder de aandacht gebracht als zijnde bij scholieren en studenten een punt van zorg. Laat ik iedereen even uit de droom helpen: er kunnen meer mensen niet goed begrijpend lezen dan wel. Er kunnen ook meer mensen niet begrijpen schrijven dan wel. Aan begrijpend lezen gaat begrijpend luisteren vooraf. U raadt het al: dat is ook niet voor iedereen weggelegd. Is ook niet zo simpel als het klinkt: we spreken en schrijven niet allemaal dezelfde taal. Zelfs niet als het allemaal Nederlands is. Kijk maar eens naar de tijd van nu. Een overheid die duidelijk probeert te zijn, maar ook iedereen tevreden wil houden. Een virus dat maakt dat mensen laten zien hoe ze echt in elkaar steken. Hou je het bij jezelf of wijs je graag naar anderen? Volg je de regels stipt? Zijn de adviezen ook regels voor jou? Pas je de regels toe vanuit de gedachte? Ondersteund met informatie of volg je “gewoon” wat er wordt gezegd? Heb je oogkleppen nodig om niet alles te zien en te horen? Of slurp je alles op? Begrijp je wat je leest? Begrijp je wat je hoort? Begrijp je wat je ziet?
Begrijp jij wat die ander wil dat je begrijpt, is het goed
Iedereen weet dat als je je vooral bezig houdt met het voor anderen goed te doen, je dat niet gaat lukken. Want iedereen heeft zo z’n eigen wensen en eisen. Als het voor jezelf goed is, is het goed. Gevoelige mensen zeggen: als het goed voelt, kan het niet fout zijn. Soms is het te meten of iets goed is of niet. Een waterpas is een handig hulpmiddel heb ik onlangs ontdekt toen ik mijn konijnenschuur bouwde. Het had ook nut. Dat kon ik direct zien. En dat is een van de problemen met de maatregelen die de verspreiding van het coronavirus tegen moeten gaan: je kunt niet direct zien of het nut heeft. Letterlijk, volgens de letter van de wet zeg maar, uitvoeren is een enorme uitdaging. Je ziet het ook nergens. Men leert gaande weg. Want het is niet het enige belang dat mee speelt. Nog erger: het gaat om de druk in de zorg. Iets waar tot voor kort alleen de mensen die daar werken zich zorgen om maakten. En dus voor veel mensen ook een ver van mijn bed show. Gelukkig, zeggen we dan. En nu is er een wet die zegt dat we er allemaal aan mee moeten doen, want anders….
Dan is het toch fijn om te weten wanneer je het dan goed doet. Een lijstje om dagelijks te turven kan. Lekker bureaucratisch ook. Zullen mensen zijn die dat gaan doen.
Voor mij is het veel simpeler: ik heb de maatregelen gelezen, de schema’s begrepen, de samenvatting van de persco’s aanhoord en ben tot de volgende conclusie gekomen: het is eigenlijk heel simpel. Ik ben het hele jaar nog niet getest op corona, had de symptomen ook niet. Dus zoals ik mijn leven nu leef, doe ik het goed. En het voelt ook goed. Dus het zal ook wel deugen.